Bir müddettir geçimsizlik yaşayan çift, boşanmak için karşılıklı boşanma davası açtı. Tarafları dinleyen Aile Mahkemesi, erkeğin eşiyle birlikte yaşadığı meskeninin anahtarını kendi babasına vermesini ‘kusur’ saydı.
Mahkeme; davalı-karşı davacı erkeğin anahtarı ailesine vermesiyle, konutun manevi bağımsızlığını ihlal ettiğine hükmetti.
Erkeğin boşanma davasını kabul eden Mahkeme, bayanın tazminat taleplerini reddetti. Her iki taraf avukatı da kararı istinafa götürdü. Bölge Adliye Mahkemesi, itirazları reddetti. Bu kere davacı-karşı davalı bayan tarafından; kusur belirlemesi, erkeğin kabul edilen davası ve reddedilen tazminatlar istikametinden, davalı-karşı davacı erkek tarafından ise; kusur belirlemesi, bayanın kabul edilen davası ve reddedilen tazminat talepleri tarafından temyiz etti.
Dava belgesini yine kıymetlendiren Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, Aile Mahkemesi kararını oy çokluğu ile onadı. Karara şerh koyan daire üyesi ise şu görüşü lisana getirdi:
“Mahkemece davalı-karşı davacı erkeğe kusur olarak yüklenen konutun anahtarını ailesine vererek meskenin manevi bağımsızlığını ihlal ettiği vakıasından sonra davacı-karşı davalı bayanın meskeni terk edip, sonra meskenine dönmesi nedeni ile erkeğin bu kusurunu davacı-karşı davalı bayanın affettiği, en azından müsamaha ile karşıladığı anlaşılmaktadır. Kaldı ki davalı-karşı davacı erkeğin meskenin anahtarını babasından geri aldığı şahit beyanlarından anlaşılmaktadır. Bu vakıa erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceğinden davalı-karşı davacı erkek kusursuz hale gelecektir. Bu nedenle kararın bozulması gerekir. Sayın çoğunluğun onama kararına üstte açıkladığım nedenlerle katılamıyorum.”